Nu ik zo
tegen de vijftig loopt begin ik steeds meer terug te kijken naar mijn leven.
Steeds meer krijg ik kriebels van oude spulletjes en ben ik begonnen met het
'oud' maken van kleine meubeltjes. Het begon met kleine spulletjes, die zijn
allemaal hier te bewonderen. Bij de
kringloop winkels zie je steeds meer vintage hoekjes en stilletjes hoop ik dat
daar oude koffers tussen staan, die zijn zo mooi in brocante sfeer te
maken, ik ben er verliefd op. Naarstig zoek ik naar spulletjes die voor onze
kids totaal geen waarde hebben, maar ons ouders doen hunkeren naar vervlogen
jaren en onze jeugd. Van de week heb ik een theeservies op de kop weten te
tikken die mijn deed denken aan de heerlijke Engelse kopjes thee met veel
suiker en melk bij oma aan het ontbijt. Nu ik het hier neerzet proef ik de
kopjes thee en verschijnt er een glimlach op mijn gezicht en zie ik ons weer
aan de ontbijttafel zitten. Hier in huis heb ik een antieke dressoir en
eerlijk gezegd zou ik deze een laag krijtverf willen geven, al vind manlief dit
geen goed plan. 'Je hebt zo een mooie vintage kast dus waarom moet er nog krijt
overheen, het is geen schoolbord!' Ooit ga ik de krijtverf halen om de kast
helemaal in brocante stijl te maken, of manlief het nou leuk vind of
niet.
Zo staat er
ook nog steeds een schommelstoel op mijn verlanglijstje, zo'n schommelstoel die
jaren in een schuur heeft gestaan, zo'n stoel waar de spinnen zich hebben uit
kunnen leven op de spijlen, waar de prachtigste 'pentwebben' werden gemaakt.
Waar moederpoes haar kittens onder gebaard heeft en waar een moeder haar baby
heeft getroost na een nachtmerrie. Mijn kringloop ronde wordt steeds groter en
stiekem hoop ik dat daar op mijn pad een schommelstoel staat met een
herinnering. Zo'n stoel waar je in gaat zitten en weg zwijmelt naar je kinderjaren.
De tijd van gordijnen voor de gootsteenkastjes, de heerlijk geurende soep van
oma en de harde kapok kussens op het bed met gesteven lakens en paardendekens.
Ja, als ik nog een meubel mag toevoegen in mijn interieur dan is dat een
schommelstoel, heerlijk een boek op stormachtige herfstdagen lezen. Mocht ik
een oude vinden dan vrees ik voor het dressoir, die krijgt dezelfde behandeling
als de schommelstoel waar ik hopelijk al mijn kleinkinderen in slaap kan
wiegen... Syl wakker worden!
Helaas vind
je dit soort vintage schommelstoelen maar zelden en betaal je hiervoor de
hoofdprijs. Ik denk dat ik beter zelf een schommelstoel kan aanschaffen, deze
vind ik geweldig, brocante witte schommelstoel en
dan wordt hij vanzelf oud en krijgt hij zijn eigen verhaal. Hierin wieg ik mijn
kleinkinderen (en mezelf) in slaap, liggen mijn katten om en om te spinnen en
lees ik mijn kasteelromannetjes uit op een regenachtige dag in de herfst. Ik
zou het wel weten en wie weet zijn mijn achterkleinkinderen wel net zo
nostalgisch als over grootmoeder, lezen ze ooit dit verhaal terug en wordt een
nu nieuwe schommelstoel over 100 jaar wel een emotioneel bezit... de 'familie
schommelstoel' waar is mijn pinpas!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten